Sensizim Uzaklarda Şiiri - Kemal Pekin

Olanca hızıyla yağmur boşanıyordu gökyüzünden
Büyükce bir handa geceliyorum
Seni düşünerek
Alevlerine bakıyorum ateşin
Kendi kendime konuşarak

Sensin beni ısıtan o yanan kor ateş değil
Sırılsıklam olmuşum ama umrumda değil
Sen aklıma geliyorsun
Yanımda olmanı bana sokulmanı arzu ediyorum
Sabahlara kadar oturduğumuzu hatırlıyorum

Yağmur bütün şiddeti ile yağıyor
Seni düşünürken birden yokluğun geliyor aklıma
Gözyaşlarıma karışıyor başımdan akan damlalar
Neden hancının gür sesi uyandırıyor beni
Alevlere dokunuyormuşum güya
Sabahın alaca karanlığında
Hancı söylüyor bunu bana

Her zamanki gibi yine seni
Kor ateşin alevlerinde arıyormuşum
Üstelik yağmurla birlikte ağlıyormuşum
Düğümleniyorum aklıma sen geldikce
Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum

Deli divane yollara düştüm
Her yağmur yağışında hanlara üşüştüm
Senden uzak olmak mı bu beni bitiren
Beni kahreden eriten bilmem
Bildiğim bir şey varsa hatırladığım sensin
İnan bana han ateşlerinin alevlerindesin

Yağmurların yerine sen damlasan diyorum
Gökyüzünden.
Gözyaşlarımı sen silsen diyorum yüzümden
İşte o zaman alevlerden uzak
Avuç açardım semaya
Seni damla damla toplamak
Sabahlardım gecelerden seninle
Sırılsıklam olmak için

Ama olmaz öyle şey
Ben seni o ateşlerin alevlerinde aramak istiyorum
Seninle yanmak için
Bir başkası seninle yanmasın
Yeterki yağmurlar yağsın ben hanlarda kalayım
Yıllarca seni hanlarda yanan kor alevlerde arayım...