Sensizim Şiiri - Erhan Ablak Şiir Adam

Geceye fısıldadım adını yine,
Yıldızlar döküldü avuçlarıma.
Rüzgâr seni taşıdı tenime,
Sensizim… En çok da burada,
Kalbimin en ıssız kıyısında.

Gözlerin bir denizdi, ben kayboldum,
Adını anarken içimde solgun bir umut oldum.
Her nefeste biraz daha sen,
Her gözyaşında biraz daha eksik ben.

Zaman tutmaz oldu ellerimi,
Dakikalar diz çöktü yokluğunda.
Bir tek sen vardın hayallerimde,
Bir de sensizlik… En derin uykumda.

Kalbim sana dair ne varsa saklar,
Bir gülüş, bir dokunuş, bir anı…
Ve bil ki, ne kadar zaman geçerse geçsin
Ben hep sensizim ama
Hep seninle yan yana.

Geceye her adını fısıldadığımda
Uykusuz düşler sarıyor dört bir yanımı.
Anılar diziliyor gözlerimin önüne,
Senli günleri sayıklıyor dudağımın kenarı.

Hatırlar mısın bilmem,
Bir yaz akşamı, yıldızlar altında
Sen bana “gitme” demiştin,
O an dünya durdu sanki.
Kalbim en güzel melodisini çaldı
Ve ben o anda anladım;
Sana ait kalacağımı,
Bir ömrü seninle yaşama hayaliyle yanacağımı.

Şimdi ise,
Soğuk geceler doluyor odamın içine,
Her köşe başı sen, her şarkı sen,
Bir iz bıraktın dokunduğun her şeyde
Ve ben hâlâ o izleri takip eden
Yalnız bir yolcuyum senin şehrinde.

Bir bilsen…
Adını kaç kez içimden söyledim,
Kaç kez tutamadım gözyaşlarımı.
Sensizlik zor be sevgili,
Çünkü herşeyde biraz sen varsın
Ve herşey senden biraz eksik.

Zaman acımazmış derlerdi,
Anladım şimdi,
Gün değil sensizlik geçmiyor.
Her sabah aynı boşluk,
Her gece aynı hayal,
Ve her şiir başucumda
Adına yazılmış bir dua gibi.

Varsan huzur,
Yoksan eksik her şey.
Ve ben işte bu yüzden
Hep sensizim ama
Bir yanımda da hep sen.