Sensiz Zaman Şiiri - Ali Gençay

yine zamanı durdurdum
oturup köşe taşına
geçtiğin o sokağın
elimden yuvaraldığım sigaram
ayaklarım belli belirsiz
bir ahenkle
vuruyor uçlarını yere
kafamı kaldırıp bakamıyorum
geçsen bile görmeyeyim diye
ama kulaklarım
hep bana sesleneceksin diye
sende
gelen geçenler oluyor
ayak sesleri yabancı
kokular burnumda
yada gülüşler
ama sen yoksun
sonra atıp sigaramı
eziyorum tabanımla
atıp ceketimi omuzlarıma
şöle bir dalıyorum
sokağına
hani kendinle konuşursunya
büküp büküp boynunu
alaycı bir tebessümle
dedimi! ! diyorum
gelirim diye
demedi ki........