Sensiz Yaşanmıyor Ankarada

Geçen gün bastım gittim önce ulusa sonra kızılaya
Her zaman oturduğumuz güven parkta çöktüm bir banka,
Deli gibi içimden ismini sayıklaya sayıklaya
Kaldırdım kafamı,baktım senin için gökyüzündeki parlayan aya
Gözlerimden yavaşça dökülen yaşa aldırmadan izledim baya
Ey sevdiğim bilmez,duymaz,görmezsin ama sevdandan düştüm gene dara
Daldım gene senli hayallere,başladım düşünmeye kara kara
İçimden, seni deliler gibi seviyorum diye,atmak geldi nara
Ama yapamadım sanki beynim,dilim,kalbim lal olmuştu bu ara
Ey sevdiğim kalbimde açtığın bu yarayı kimler gelede sara
Hayalin canlandı gözlerimin önünde bir anda
Hani derdin ya beri gelde sırtını sırtıma daya
Beraber bakalım gökyüzünde parlayan aya
Hasret kaldım beraber içtiğimiz bir bardak çaya
Sanki o an yüreğime oturdu kocaman bir kaya
Yoruldum artık sensiz geçen günlerimi saya saya
Anlasana be delirdim kafayı sıyırdım basbaya
Halbu ki ne güzel de senle oturtturmuştum hayatımı bir raya
Koskocaman park üstüme gelmeye başlamıştı,sanki afakanlar basmıştı bir anda
Ya Allah bismillah diyerek oturduğum banktan yavaşça doğruldum
Ve yavaş yavaş sanki bu dünyadan değilmişim gibi yürümeye başladım
Rüzgarda savrulur gibi bir oraya bir buraya savruldum
Sonunda kendimi hani el ele göz göze gezdiğimiz karanfil sokağı var ya işte orada buldum,
Dizlerim tutmaz,ellerim titrer oldu,nefesim kesildi, boğazım düğümlendi
Delirmiş gibi gözlerimle seni arar oldum
İşte ben o an orada mahvoldum,kahroldum.ben bana el oldum
Ve o zaman anladım ki;
Ankara ’da sensiz geçen bir hayat
İnan yaşanmıyor çok bayat
Sensiz gezdiğim Akara’nın hiçbir yerinde yok bir tat
Ya sen gelecen Ankara’mda yaşıyacam rahat rahat
Yada bu sevda canımı alacak mezarımda edecem istirahat