Sensizliğin Sessizliği

Sensizliğin,vücudumu 9,9 şiddetinde sallayıp,
Bedenimi yerle bir ederek,ayaklarının altına kum gibi serdiği şu dünyada,
Daha ne kadar dayanmalıyım,yokluğuna,bilemiyorum

Anılarının,hayalinin ve özleminin üzerime enkaz gibi yığılarak,
Beni karanlıklar altında çaresiz,nefessiz ve acılar içinde bıraktığı şu hayatta...
Yıllarca ellerimden tutup,beni karanlıklar içinden çıkartacağın günü iple çeksem de,
Gök yüzü niyetine gözlerinin içine delice bakacağım,
Nefes niyetine nefesini içime delice çekeceğim diye hayeller kursam da
Hiç gelmeyeceğini,beni diri diri kimsesizlerin yalnızlığına gömeceğini de hesaba katarak
yani herşeyi göze alarak,gözü kara bir aşkla sevmiştim seni yar! ! !

Ama artık eskisi gibi sensizliğe meydan okuyan bir yüreğe,
Özlemine deli gibi kafa tutan, bir bedene sahip değilim,sevdiğim...
Aldığım her nefes,her geçen gün tükenmekte,
Senelerdir sensizlikle savaşan bedenim çökmekte,
Yüreğim yavaş yavaş sensizliğin esaretinde ölmekte,
Ve bu boyunduruğu kırmak senin insafına kalmıştır...
Daha ne kadar sabredebilirim,bilemiyorum yar! ! !

Yok yok bu böyle olmayacak diyerek,
Tüm cesaretimi toplayıp, ya bu sevdaya baş kaldırıp,tarihe gömmeliyim,
Yada kulaklarıma durmadan illede ben,illede ben diye çığlık atan,
Hayalinin boğazını sıkarak öldürmeli.....
Ve bu dinmek bilmeyen acıya bir son vermeliyim.

Aklım böyle senaryolar üretirken,yüreğim anca konuşuyorsun,
İş icraata gelince birşey yok, sıkıysa yapta ebeninkini gör diyerek,
Dalga geçer gibi aklıma meydan okuyor...........
Ve ömrün ikilemler arasında ecel teri dökmekle geçiyor......

Zaten herşey terso gidiyor hayatımda,
Sen aklımdayken de; hiç birşeye doğru dürüst kafamı veremiyorum,
Öyle boş boş etrafa bakınırken gözlerim doluyor,
Doya doya ağlamak ve,odamda ki hayaline;
Ne vardı ki, bu kadar bekletecek! ! ! ,tam on yıl oldu,
Ne vardı bu kadar ağırdan alacak! ! ! diye hesap sormak istiyorum.

Ama pat odamın kapısı çalınıyor ve içeriye kardeşim giriyor.
Ona bile musade yok anlayacağın,
Ve bu aralar çok sıkı,fıkıyız yanımdan hiç ayrılmıyor.
Neredeyse attığım her adımı takip eder oldu,
Galiba babam tembihlemiş "o delidir! ! ! ! sağı solu belli olmaz,ona göz kulak ol diye",
Ama bilmiyorlar ki,deliren benmiyim,yoksa geçmeyen zaman mı?

Sanki artık zamanda durdu,
Galiba en sonunda artık oda bozuldu gelmeyişine.......
Ya sen çok beklettin bu sevda da
Yada ben çok bekledim,
Bir türlü ortasını bulup,kavuşamadık yar....
Belki bizim gibi sevenlerin doğasında vardır
Deli gibi sevdiği halde kavuşamamak..
Ve bu bekleyiş,ne zamana kadar böyle devam edecek,
Bilemiyorum......................................
Allah sonumuzu hayır etsin.............