Sensiz Sessizlikler Şiiri - Dinmez Er

Pencerenin önünden saymadım kaç kere geçtim
Seni gördüğüm o günden sonra kaç gün, kaç ay geçti
Hatırlamıyorum, yoksa yıllar mı? Yok artık!
Çeşme’de gece, sinsi bir yağmur yağıyordu
Sahilde kafelerin birinde, mevsim kış,
Hava soğuk, sıcak bir salep içip ısınmalı
Cama dayadım sırtımı, senli bir şiire başladım
Islak kumsalda yürüdüm martılar düştü peşime
Konuştuk biraz havadan sudan balıkları besledim
Seni sordum kendime aklımdan geçenleri…
Hava kararıyor gecenin sessizliği, serinliği geliyor
Gözlerim doluyor sensizleyin, üşüyorum bencileyin
Şiirlerle hüzünleniyorum sen ki o şiirlerin kendisisin
Âyan* sevgiler, gizli acılarda görünür pencerelerde

Hani denir ya örneğin; “kulağım kirişte” öyle
Dinledim geceden şafağa dek sensiz sessizlikleri
Şiir dinledin, okudun, yazmayı düşünmedin sen
Buydu esbabı mucibesi senin için yazdığım şiirlerin
Sordun; “ sevmek nedir!?” diye… Sevmek…
Kuşkular, korkulardan âri sonsuzluğa dek yaşatmaktır aşkı
Kavuşmalardan uzak ayrılıkların sonunda duvarlarda
Birkaç siyah fotoğraf, alıntıdan sevda sözleri vardı
El yazması şiirlerim kalacak benden sana,
Adına ister miras de, istersen hatıra de, işte öyle bir şey

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2022. 06. 22 / 21.35