Sensiz Olmuyor Şiiri - Kenan Kervan

Olmuyor işte bir tanem sensiz olmuyor.
Ne yapsam da şu zaman bir türlü geçmiyor.
Saatler gün oldu, haftalarsa yıl.
Zaman durdu sanki akmak bilmiyor.
Senden ayrılalı ben öldüm sanki.
Hiçbir şeyin tadı yok artık.
Ne aldığım nefes, ne içtiğim su.
Bir tek benim gibi yanan sigaram var işte.
Birde bana beni hatırlatan hayalin.
Bu beden cesetten farksız artık.
Gönlüm, ruhum yaşadığın şehirde kaldı.
Ben ise burada çaresiz ve yanlız.
Yine sensizliğe yenik düştüm.
Sensiz sevinç çiçeklerim soldu bak.
Olmuyor can suyum sensiz olmuyor.

Bir kuş olmak istiyorum bazen.
Yanına gelip seni görebilmek için
Veya bir rüzgar, teninde hissetmen için nefesimi.
Ya da yağmur olup öpmek istiyorum ipek saçlarını.
Sonu sana varacaksa eğer her şeye razıyım.
Yolun sonunda sen bekleyeceksen beni ellerini uzatıp
Bir kar tanesi bile olmaya razıyım.
Ve parmaklarına dokununca erimeye bile.
Her yol senle başlıyor ama bir türlü sana çıkmıyor.
Kahrediyor uzadıkça uzayan bu mesafeler.
Nefesim daralıyor ey yar senden uzaklaştıkça.
Boğazımı sıkıyor bu hasret kokan şarkılar.
Onlara da küstüm tıpkı yollar gibi
Ağrıtıyor sol yanımı da sensiz olmuyor.

Ey huzurumun kaynağı, yaşamamın gayesi
Her şey zor gelmeye başladı artık bu şehirde bana.
Ve sıkılmaya başladım bu mecburiyetten.
Her şey üst üste geliyor ve her şey üzerime.
Ahh birde o hasretin varya.
Yakıyor yüreğimi, kavuruyor kor gibi.
Oysa sen yanımda olsan böyle mi olurdu.
İzin verirmiydin sanki olmama bu hallerde.
Şimdi yanımda yoksun ya aşk kokan yar.
Hayat boş ve gayesiz, dünyam karanlık.
Her şeye katlanabiliyor bu gönlüm de
Senin hasretine dayanmak çok zor.
İşte bu yüzden eyy sevgilim.
Ne yapsam da sensiz olmuyor.