Sensiz nefessiz! Şiiri - Mustafa Cilasun

Yine
Dalmıştım
Düşlerimin arasına
Baktım ki
Sen geliyorsun
Martıların uğultusuyla

Karanfilin
Hazzı deryasından
Bir umman
Sahnesinden

Silinmeyen
Kalan izlerinden
Halime işlenen
Nakışların hecesinden

Mağrur halinle
Sen süzülürken
Hayâ perden
Salınıyordu
Yanaklarından
Narın pervasıyla

Yere düşen
Her damla yaşı
Göz pınarların
Hicran ile öyle salıyor ki

Ezelde
Rahmetin
Bir mağfireti,
Edebi halin şevkiyle

Senin
Gelmen demek
Yüreğindeki sızının
Bir çağlayan
İştiyakıyla
Galeyana gelmesiydi

Mahzunlaşan
Sokak
Aralarından
Gecenin sinsi
Olan karanlığından

Sinede
Vuku bulan
Acının hissedilmesi
İniltilerin
Kesilmemesiydi

Elbet
Dayanamazdım
En hazindir ki
Kendi halimeydi
Melalimde oluşan
Mevcut kahrım

Tüm
Sitemlerim
Acımasız
Hezeyanlarım

Sefilliğimde ki
Acizliğimin
Önünü alamadığım
Ayak izleriydi

Sen
Gelemezdin
Çok kederliydin
Şu an
Dünyadan
Göçüp gitsem de

Hiç değilse
Hatırlayacak mısın

Aşkın için
Reva görülen
Halimde yaşadığım
Divaneliğimi

Sensizliğin
Viranesinde
Hemhal olduğum
Garipleşen sefilliğimi

Ruhu solgun
Bir bedendeki
Anlamsızlaşan teni

Günlerce
Bir müşkül canı
Gezdirdiğimi

Düşlerimde
Dahi elim bir
Ezginliyi biçiyordun
Hırs içinde sanki