Hazan gelince gönlüm, nedense efkarlanır.
Her akşam batan güneş, gönlümde doğmaktadır.
Her ışığı gönlümde, dağıtırken efkarı
Var oluşun esrarı içimde yatmaktadır.
Her gece seyrederim, mehtabı hasretinle.
Bedenim yalnız ama, ruhum her an seninle.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
