Sensiz Kimsesiz Şiiri - Şair Evindar

(bana yazılan tek şiir..)

gözlerinde o sıcak dokunuşunla sen
aldığım her nefeste içime dolan sen
yokluğunda
beni günden güne eriten sen

gözlerimi umuda açmıştın
yine olacaktın yanımda kalbimde
gözlerimde gözlerinin buğusu duruyordu
tek bir umudu kalmıştı
senle gitti ben diyarından

sesin geliyordu uzaklardan
ta derinden
duruyor dinliyorum seni
özlemiştim sesini
terkedip gitmiştin yağmurlu bir gün beni

senin gidişinle yıkılmıştım
benliğimi sevgimi götürmüştün yanında
farkında olmadan belkide
götürmüştün yanında beni

nasılda geldi aklıma gülüşün
tek bir tebessümle dağıttığın hüzün
ne çabuk geçti dersin
dinlesen hikayesini şairin

gidişinle yok oldu dünya
yok oldu sevgi, aşk, güven
ay düştü çimlerin üstüne
deniz döndü çöllere
susuz kaldı ağaçlar
sensiz kalan ben gibi

roller karışmış olmalıydı
usulca yitip giden sen olmamlıydın
dünyayı kutsallığından
o büyüleyici karmaşasından ayırdın
dünyayı ben ve anıların diye ayırdın

çöküp dizlerimin üstüne
adamak istiyorum kendimi sana
soluk harfler dökülüyor ağzımdan
süzülüp gözlerimden akan gözyaşım
sana akıyor olabildiğince
derken..
ağlayan bir sokak lambasının altında buluyorum kendimi
seni dinliyorum yalnız
çığlık çığlığa ağlıyorum

elimi bırakma şairim
kimsesiz kalmışım geceleri
geliyorum bekle beni
almışım yanıma sevgimi.....