Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sen bende olmasaydın, ben bende olur muydum? ne kadar güzel bir final kutlarım NAİME HOCAM...
Silmek istedim,
Senli hayallerimi benliğimden.
Çıkartmak istedim,
Senli düşlerimi gecelerimden.
Beceremedim… beceremedim… beceremedim.
Yüreğimde küçültmek istedikçe,
Büyüttüm,
Öyle büyüttüm!
Öyle büyüttüm ki seni;
Sığdıramaz oldum yeryüzüne.
Şimdi;
Ayakların bulutlarda,
Başın göğün içinde…
Kıymetli sayfanızdan bir şiir seçtim ve ... naçizane bir şiirimden mısralarımla duygu selinizde damla olmak istedim yüreği güzel Dost.
Sağlıcakla kal.
GİZEMLİ DUYGULAR
Düzen; duyguları ölçen, ayıran
Duyguları tartan bir incelikle öteleyen
Taktaravalli
Ve de sızlayan,
Ya da gizem…
İmbikten süzen bir uyuşturucu titizliğiyle
İşlemesi inceliğiyle hissedilen duygu,
Yakamoz hışırtısıyla tınlamakta
Nagmeler
Ve de inleyen,
Ya da gizem…
Yarasaların gagalarındaki süzgeçte
Absorbe edilen duygu gibi dingin
Duymayanlar
Ve de dinleyen,
Ya da gizem…
Şimdi düzen vampir iştahlı yaşamalar
Kör, kötürüm, naçar, kaçar
Doymayanlar
Ve de inleyen,
Ya da gizem…
- 01.10.2014 – Tozkoparan/İstanbul
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul
*Sen bende olmasaydın, ben bende olur muydum?* Ne kadar anlamlı ve sevgi dolu dize, tebrikler o mükemmel sevginize. Kutluyor, başarılar diliyorum...++
Yaşanan yıllara özlemle seslenen ve adını yalnızlık koyan şairi ve şiirini kutluyorum , saygılarla...+...+...
Bu zamana kadar neden okumamışım bu güzel şiiri hayret! ..Sizi yürekten kutluyorum,yürek sesinizi çok güzel ifade etmişsiniz.Saygı ve sevgi ile sağlıcakla kalınız.Tam puan + Antoloji.
Sensiz geçen yıllarda,
Dilimde yarım kalmış sevda şarkılarım,
Halâ sen kokan havayı soludum.
Tükenmiş kırık dökük umutlarım,
Sensizliği içtim yudum yudum.
ÖZLEM yüklü harika bir eserdi.Tebrikler.Yüreğinize Gönlünüze ve emeğinize Sağlık.
Saygı Ve Sevgilerimle
hep arayış, hep bekleyiş ve özlem.. yüreğinize sağlık.. harikaydı.. sevgiyle kalın Naime hanım..Halim AKIN
Su gibi berrak, şifa veren, okudukça okunası şiirin kutlarım sevgiler.
sanki bir sevda masalı buram buram hasretlik kokan.. sevdayı yaşayanların okudukça kendini bulduğu derin duygalara gizlenmiş sitem dolu dizeler. tabrikler şairem tam puan ...sağlıcakla kalın
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta