Sensiz Geceler Şiiri - Güven Tekin

Sensiz bir hayat, aç kalmak günlerce.
Susuz kalmak çöllerde.
Serap görmek olur, olmadık heryerde.
Hüzün olur sessiz gecelerde.

Kısa olsada yolun, atma beni başından.
Derman oluruz, sen bana ben sana.
Omuz omuza verir, atlatırız beraber.
Hayat denen bu yolda, beraber savaşırız.

Karanlıkta kaldım, gecemi aydınlattın.
Işık oldun gecelerime, bana sırdaş oldun.
Nereye koymak istersen,
Oraya koy demiştin, yüreğimi yüreğini.

Ben seni, sağ yanıma koydum dedin.
Yinede büyük bir sır deyip sustum, her gece sabahlara kadar.
Belkide çoktan çaldık yüreklerimizi.
Ne sen farkındasın, nede ben farkındayım.

Gecelere anlattım, sus dedi bana.
Aman haa! Kimseler duymasın sol yanını,
Sır kalsın orası kimseler bilmesin
Şimdi hiçler yerine oturdu, sende bende.

Ne sevda, nede aşk diyip durduk.
Sadece dost ve arkadaştık, ondan fazlası bize haramdı.
Biz o treni, çoktan kaçırmıştık.
Sol yanımızın, aşkla dolması yetmezdi.

Bana ilham veren, can veren.
Belkide son kez elimi tuttu.
Uçurumdan düşmeden.
Gözlerin gözlerime bakarak gidelim semaya.

Uçurumun sonuna, gözlerimiz açık gidecez.
Ya hep sevecez, ya hiç.
Onun için, hiçlerde yok olacağız sevsek bile.