Ben uzak iklimlerin kır çiçeği
Yasak topraklarda yeşeremem ki
Hazan mevsimlerine yenilir yüreğim
Yitirilen birçok hatıra gibi
Al götür beni de desem;
Sen tutsak özgürlüğüne
Değişemezsin beni!
Bir adım bile taşıyamazsın ileri!
Sen karakışlar yaşarken
Yıldız’ın en tepesinde, yalnız
Ben kavrulan bedenimle Amik ovasında,
Hiç oluru yok bu gidişin!
Birleşemez yollarımız,
İkimiz ayrı iklimler çocuğu
Ne sen benim toprağımda yeşerebilirsin
Ne ben senin dağlarında açabilirim,
Ne sen beni alıp götürürsün
Ne ben seni bekleyebilirim
Öyleyse neden kesişti yollarımız?
Neden tanıştı gözlerimiz?
Bir sıcacık gülüşünle
Çiçeğe durdu yüreğimiz
Şimdi hazan mevsimi yaşıyor
Seni beklerken yorulan gönlüm
Biliyorum ne kadar çok sevsem de
Sensiz geçecek şu garip ömrüm…
Kayıt Tarihi : 21.9.2010 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mısralar arasında muhteşem bir renk,şiirin bütününde de harika bir ahenk var... Kullanılan dil anlaşılır ve debisi yüksek bir ırmak gibi akıcı..
Bu duygu yüklü sevgi dolu ve de hüzün yüklü şiir bana birkaç kez okutturdu kendisini...'Sensiz Geçecek Ömrüm'ün sevgili şairesini yürekten tebrik ediyorum ve gönlündeki pınardan yılın dört mevsimi kuraklık olsa da duygularını sevgilerini gece gündüz demeden şırıl şırıl mısralarına akıtmasını diliyorum...
Hürmetimle....Savaş GÜRSOY
TÜM YORUMLAR (3)