Sensiz Eşek Şiiri - Muharrem Soyek

Ayrılık kapısında elsiz
Dikile kaldım dilsiz
Şaşkın alık biçare
Issız göçüklerde
Suskun bir sağırlık içinde
Buz çölü yalnızlık içimde…

Acıları sulandıran şarap
Günahları örten sevap
Gülüşü bülbül düşüren
Ruhumu uçurandın sen;

Henüz açmış çiğdemlerdi
Saçlarına düşen karlar,
Neşeli bir çocuk bahçesi
Gözlerinde açan baharlar…

Gözleri sürmeli
Kirpiği süzmeli
Endamı cilveli kadın,
Seni gördüm dün gece
Ay ışığı giysiler içinde
Çiçek bezeli adımlarla
Su perisi girdin rüyama;

Artık çıksak diyorum rüyadan
Biraz gerçek olsak şu dünyadan,
Bilsen ne büyük müjde olurdun
Bir sabah uyansam
Seni koynumda uyur bulsam…

Hatırlarsın küsmüştük o gece
İncir çekirdeği mesele
Sendeki öpülesi kadınca
Bendeki hepten budalaca;
Başın dik çıkmıştın öylece
Sendeki gururdandı bellice
Bendeki hepten de eşekçe…

Dikenli özlem içindeyim
Hayalinden yontuk kalbim
Pişmanlık kesiyor buruk acıdan
Sensizden dönen her bir zaman

Affet be güzelim!
Eşekler de hüzünlenir,
Sen eşekleri gözlerinden öperdin
Hadi affet be güzelim!
Hani bu eşek de bir gülsün…

Dert değildi ayrılık
Olmasam yüreğimden ezik
Ruhuma sürgün bir sensizlik
Çökmese akşamları karanlık
Eski mezarlar kadar yalnızlık...

Eşeklerin hatırına
Aşkın rahmetine
Bir gel Allah aşkına!
Gel gönlümden gülün dermeye!
Alışamadım ben
Sensiz ellere gül vermeye...