Sensiz Dünyayı Neyleyeyim

sensiz dünyayı neyleyeyim
Eylül ikindilerinde
Sensizim Sakarya caddesinde
Yürüyorum bir de bana sor
Nasıl da mutsuzum sensiz
Her adımımda seni arıyor gözlerim

Sana benzeyen birisini görüşümde
Sensin diye heyecanlanıyorum
Lakin sen yoksun sakarya’da
Her gün ykm de çay içiyorum
Sohbetler ettiğimiz o masada
Sandalyen hep boş kalıyor
Belki gelirsin diye
Yalnız seni bekliyorum
Sonra hosta’da
Köşedeki masamızda buluyorum kendimi
Sana da bir sipariş veriyorum
Gelirsen ansızın diye
Sen gelmiyorsun
Yoksun yanımda
Kimlerlesin bilmem ki
Gülüp eğleniyorsun belki de
Gözyaşlarımdan
Ve Seni beklediğimden habersiz
Ne hayallerim vardı seninle
Yıktın sen dünyamı yıktın
Saf bir sevgiyle bağlanmaktı günahım

Sevmiştim seni
Aşkı sende tatmıştım
İlk senin elin değmişti elime
Gündüz ne ki düşlerimde bile sen vardın
Beni anlamdın ya kahroluyorum şimdi
Her gün birini taktığın
Meğer maskelerin varmış seninde

Gün oluyor aç kalıyorum şehirde
Ama hiç sensiz kalmıyorum
Hayalin hep yanımda
Her şeyi unutuyorum da
Bir sen unutulmuyorsun
Dünyam seninle güzeldi anlamlıydı
Sensiz dünyayı neyleyeyim ki.