Sensiz Bir Gün Daha Şiiri - Kübra Bekmez

Yine sensiz bir gün,
Gökyüzü karanlık, yıldızlar üzgün.
Sabahları doğmuyor artık güneş,
Isıtmıyor yüreğimi.
Çünkü sen yoksun.

Ay ışığını beraber seyredip
Kayan yıldızlarla dilek tutar,
Yanan alevde aşkımızı görürdük.
Birbirimizi kendimizden bile kıskanırdık.
O güzel günleri hatırlıyorum,
Meğerse değerini bilememişim.
Beni bırakıp kara toprağa girdin.
Söz vermemiş miydik,
Birbirimizi bırakmayacağımıza?
Sözünü tutamadın sevgilim.
Hayallerimizi, aşkımızı,
Herşeyi de götürdün ölümünle.
Yaralanıp düşen bir martı gibi,
Aşkımız da denizin derinliklerine düşüp gitti.
Gerçekten bilememişim eski günlerin değerini.
Bilseydim, seni daha çok mutlu ederdim.
Eğer bilseydim, senin göçüp gitmene izin vermezdim.
Eğer bilseydim...

Seni o kadar özlüyorum ki...
Birbirimizi kıskandığımızdan, kavga ederdik.
İşte, o kavgalarımızı bile özlüyorum.
Sesini, gözlerini, saçlarını, bembeyaz ellerini,
Bana sevgiyle bakışını, mutlu edişini...
Herşeyini o kadar özledim ki...
Ne olurdu gitmeseydin?
Arkandan ağlamam, seni mutlu mu ediyor?
Üzüleceğimi bile bile,
Neden gittin, ardında onca şey bırakarak?