Sensiz Beethoven* Şiiri - Kamil Serdengeçti

Sensiz açabilmek doğaya gözlerimi
Sensiz…bir sabah
İlk kez
Kendimle
Ve bir eksik var gibi…
Bir bütünün çözümü gibi
Duyabilmek
En katı toprağın altında
Kâinatın kayışını
Akışkan, kaypak
Ve her otuz metrede bir umulandan çok sıcak
Bir magma gibi
Merkeze doğru
En uzak bir çağrışım gibi kaçışını
Ve kaçtıkça neden
Neden daha çok yakışını
Seçtiğimiz evren gibi bir yerde belki
Ve bir eksik var gibi...
Uzak bir tutku, bir ürküntü ki
Bir an içinde
Susmakta
Olduğumuz en gerçek ve korkunç varlık içinde
Bir motiv belki de
Bir “leitmotiv”, ikiyüzyıl ve o kadar günden
Bir nota bağlantısı
Kalplerle duruş ve zaman arası
Ya da bir soruş yarası:
“Sevmiş mi? Yaaa? Kimmiş?”

*Beethoven’in ikiyüzüncü doğum yıldönümünde yazıldı