Zamanın birinde çok sevmek.
Bir çocuk sormuştu sevmenin ölçüsü var mı diye.
Çok açım, üç gündür boğazımdan tek bir lokma sesin geçmedi.
Gözlerim gün ışığı yüzünü görmedi kaç vakittir.
Bir yerlerde solup giden güllerin kokuları sensiz çürümüş gibi geliyor.
Hava yeteri kadar doymadan bulutlara, öfkesini savuruyor şimşeklerle,
İçimde böyle kıyamet terleri döken sensiz ben varım, ben mi? Ben sensiz yaşamak demiyorum bu halime.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
