Sensiz Şiiri - Ayten Özgün

Günler aylar bitti yıllar yıla eklendi
Mevsimlerim değişti beşe yükseldi
Sensizlikten sensizliğe büründüm
Sürüklendim sonbahar rüzgarı gibi

Nice hayaller kurup taşlara yaslanmıştık
Yağan yağmurlarda beraber ıslanmıştık
Sensizliğin acısı beni harap eyledi
Sen yoksun kahroldum arşa ulaştı sesim

Gün sensiz bitti güneş battı sonunda
Zifir bir karanlık kahır düştü geceye
O anda durdu zaman içime acı çöktü
Hapsettim kendimi acılı yüreğime

Saymadım kaç yıl oldu ayrı kalalı
Kaldırmadı yüreğim sonunda yenik düştü
Bilemedim canımın böyle yanacağını
Sensizliğin acısı sen gidince başladı