Sensedim Şiiri - İbrahim Yay

İhtiyaçlarım; su, yemek, biraz da sen...
Ama ben susadıkça seni, acıkınca seni,
Sensiz de seni tüketiyorum kendimden...
Var mı senden başka doyurabilecek beni?

Arsızım, kârsızım ama bir de sensiz yarsızım.
Sadece düşüncenle kanmıyor ne içim ne dışım.
Ortak, beraber bir yere doğru koltaklasam seni,
Sana karşı yapabileceğim en büyük saygısızlığım,
Yine seni kimseye göstermeden saklamamdır.

Ne anlamınca ne de anlayınca değeri yükseliyor,
Tanımlayamadığımız düzinelerce kavramların.
Sanma ki her liberal insan senin kadar özgür,
Aksine hata yapınca anlamı kalmıyor yalvarmanın.

Nereden nereye demeden, dedim sanki bir kere...
Daha sevmeden, yaşattım seni içimde bin sene.
Katlannışsın her biri birbirinden daha da seme,
Kıymetini bilemeyen insanların içinde bir Lene...