Senrica'ya Mektuplar 2

ah senrica, ölemiyorum bile
sensizliğe alışmak diye bir şey yok senrica
çünkü bu sensizlik, ölümden de beter
ben de senin kalbini böyle acıttım
o yüzden anlamalısın beni
nefret ettiğim şeyleri kendim yapıyorum bazen
insanları kırıyorum
inanır mısın
çorapsız basıyorum bazen yere
ve aptalca şeyler deniyorum
sana mektup yazmak gibi mesela, okuyamayacağını bile bile..
beni her şeyden mahrum bıraktın, kendinden de
seni değil aslında
ama sana ait olan her şeyi özlüyorum
sözlerini, yalan olduğunu bile bile kandığım
gözlerini, uğruna tüm gecelerimi uykusuz bıraktığım
şimdi okusaydın bu mektubumu, sana yazdığım
muhtemelen zavallı zannederdin
yapma
öyle bilme beni
kalbim acıyor senrica
kopardığım çiçeklerin hepsi soldu
biliyorum, kopardığım için soldu
kapımdan geçmiyorsun senrica
duruyorsun orda öylece, yolu kapatıyorsun sadece
affet beni
gözyaşlarım senin için boşalıyor
öylece gittiğimi görmek, seni çok mu mutlu edecek?
öyleyse giderim.. ama kalır bu bakışlarım üzerinde.
beni sevmiyorsun biliyorum, ama eskiden severdin
işte bu incitiyor beni
en çok neyden korkuyorum biliyor musun?
bir gün öyle bir hale gelicem ki
bana sen bile iyi gelmeyeceksin
affet beni senrica, gözyaşlarım senin için boşalıyor
affet beni senrica, seni seviyorum...