Şenol Şener Şiirleri - Şair Şenol Şener

Yıllar boyu hiç uymadın çağrıma
Yaptıkların çok gidiyor ağrıma
Sözlerin ok gibi batar bağrıma
Bir silah alıp da vursaydın bari

Çok güzel bir hayat vermek istedim

Sorgun'u gül bahçesine çeviren
Erkut başkan'ımla, tam yol ileri
Çirkinlik görünce, vurup deviren
Erkut başkan'ımla, tam yol ileri

Geldiğinden beri, çalışıp duran

Bizleri bu halde görüp de sakın
Dünyaya suratın asma be çocuk
İnşallah o mutlu günler çok yakın
Atiden ümidi kesme be çocuk

Umarım kötülük birgün bitecek

Ellisinde geldin tekrar gurbete
Birşeyler bekledin burdan elbette
Değer mi çektiğin bunca zahmete
Niye yerinde durmadın be kardeş

Orada anayı bırakıp geldin

Karanlığa yoldaş, oldum her gece
Yıllardır doğmayan, gün benim işte
Maziyi yaşarım, ben hece hece
Unutmam unutma, dün benim işte

Mecnun ile kızgın, çöllere vardım

Gurbet, iyi hallerinin
Bitişini ben bilirim
Dikenli o güllerinin
Batışını ben bilirim

Tatsız tuzsuz aşlarının

Altı aylık bebek idim süründüm
Belli yaşa gelince de yürüdüm
Yirmisinde çile ile büründüm
Geldi de geçti bak, BENİM HAYATIM

Bir zamanlar, ekmek diye dövündüm

Hiç kimse sevmiyor asık yüzümü
Ben ki bir aracım alıp giderim
Üstüme binenin yoktur çözümü
Yolcumu derine salıp giderim

Ben de sevmiyorum işimi ama

Üniversitenin ilk yılı ve ilk günüydü, onu gördüğüm gün.
Allah'ım neydi bu, nasıl bir duyguydu anlatamam asla,
çocukluğumda seyrettiğim çizgi filmlerdeki bir prensesle kıyasla.
Öylece geldi geçti önümden,
baktıkça baktım ardından,
belikleri aşağı doğru sallanmıştı sırtından.

Ömrüm böyle geldi geçti
Sürünmekten bıktım artık
İçim kan ağlarken mutlu
Görünmekten bıktım artık

Dosttan aldım hep yarayı