Sormuyorum artık seni eşe dosta.
Beraber yürüdüğümüz caddelerdeyim.
Hayata döndüm belki de çoktan.
Her şeyini unuttum hafızamda..
Belki de son buluşmamızda,
Bana git diye haykırıp,
Dokunmaya bile sakındığın bana,
O ilk ve son tokat’ı attıktan sonra
Bunu bile unuturum belki zamanla.
Ama sonrasında...
Diz çöküp ağlaman
Değil yıllar sonra mezarda bile,
Hep bir pişmanlık, bir ukde içimde.
Nasıl yaptım bunu sana...
Kayıt Tarihi : 24.3.2012 05:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Berkay Özdek](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/24/senn-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!