Senli Yaverlerim

Nur getirdi tenin.
Uyandı gözler/im/deki bebekler.
Her biri ayrı parlıyor.
San ki senli melekler.

Artık aşkı/nı anlatacağım da, kalbimdeki herkese.
Fakat kime dert yanayım?
Yüreğimde lanetli bir define…
Senden ibaret dört yanım.

Sanki seni haritasız bulmuştum.
Belki de, sen aşkı zamansız bitirdin.
Hâlbuki renk gelmişti gözlerime, memnundum.
Hiç yakışmadı mesajdaki lanetin.

Gözyaşlarıyla karışık burnumu siliyorum koluma…
Çünkü ilk buluştuğumuz banka gözüm takılmıştı.
Kızmanı bekliyorum belki de, yaptığım çocukluğa.
Bu aşkın bittiğini yürek o zaman anlamıştı…

İlk günkü gibi bakmanı istiyorum gözlerime.
Baksan kuş olup uçacak kalbim.
Unutma beni sakın, aşkımızı anlat herkese…
Ben seni değil silmek, üstünü bile çizemedim.

Ruhumun bir parçası sende kalmış anladım.
Sen gittiğinde tek beni değil, bulutlarımı da ağlattın.
Gizlenen gizlileri kim çıkaracak ortaya?
Ne olur kusuruma bakma.
Misafirperverliliğini AŞK sanmışım!