Senli Yalnızlık Şiiri - Aysel Çoban

Seni tanıdım gülen gözlerinle bir zamanlar
Çok değil ayrı kaldığımız, değişen ne?
Şimdi ne haldesin, vurgun misali
Yağmur kaçağı yaşlar gözlerinde
Yüreğinde yumruk izleri derinleşmiş
İçten içe, yalnızlığın göz hapsinde olan
Yoksa yalnızlık mıydı, seni yalnız kılan
Yada masum yüzlerle masun olunan

Bu sen misin? böyle ortada kalan
Sanki yüzünde yılların yılgınlığı
Kalbinde zamanın çifte yorgunluğu
Avuç içi kadar umutla çırpınan sen
Neden bu haldesin?
Nedir seni bu kadar çaresiz bırakan.

Niye kaçıyorsun benden?
Çok değil ayrı kaldığımız, değişen ne?
Her şeye rağmen yaşamı alaya alan
Gülünce gözleri de gülen
Umutları bile umutla bekleyen sendin
Şuan günahları sonsuz, suçlu gibi kaçıyorsun
Bak yine yanındayım
Yeniden, gülen gözlerin baksın bana
Yeniden, yine sen ol
Yine, benimle eskisi gibi ol
Yeniden