Senli Geceler Şiiri - Necip Zeybek

Geceler,senli geceler,
Yorgan olur,sarar beni;
Nefes olur,yakar beni;
İnce belli ceylan olur,
Kaçar kaçar,yorar beni

Ben isterim hiç bitmesin,
Geceler,senli geceler.
Bir kara günün sabahı,
Seni benden alır gider,
Özlenir senli geceler.

Burası sevda ocağı,
Sabahla beraber eser,
Ben gibi hasretli rüzgar.
Bitmez sanılan gün biter,
Gelir nefesimi kesen,
Geceler,senli geceler.

Sabah,öğle,yine akşam,
Mim çeker perdeler bir bir,
Günün açık gözlerine,
Ölüm sessizliğinde tam,
Diriliş anım gelmiştir,
Geceler,senli geceler.

*Yukarıdaki şiir hece ölçüsüyle yazılmıştır aşağıdaki eser ise bu şiirin ölçüsüz ilk halidir.
Ben geceleri yaşarım,
Sarı renkler arasında.
Bir ayrılık şarkısı dinlerim,
Kara yazılar arasında.

Sonra ışıklar söner
Gelir karşıma oturur hayalin,
Yorgan olur,sarar beni;
Bir deli ceylan olur,
Kaçar kaçar yorar beni.

Ben isterim geceler bitmesin,
Her gece,ama her gece biter,
Geceler,seni de alır gider.
Kör olası parlak güneş aydınlığı,
Her bir yanı kaplar.
Silinir geceden arta kalanlar birer birer,
Baş ucumda bir resmin var.
O da kaybolan gece ile ayrılır gider.

Burası gurbet, burası hasret diyarı,
Sabahla beraber bir rüzgar eser.
Varsın bu rüzgar dilediğince essin.
Yeter ki bana gecelerimi getirsin.

Sabah,öğle ve yine akşam,
Birazdan mim çekilecek gündüzün gözlerine,
Kapanacak perdeler bir bir,
Ortalık ölüm sessizliğine bürünürken tam,
Artık benim diriliş anım gelmiştir.