Zaman gece yarısını geçiyor
hüzünler yağıyor kimsesizliğime
insanlar geçiyor buğulanan gözlerimin ardından
Telaşla
Her adım atışımda astıma kesmiş kentin nefesi işliyor içime
Bırakma tut gözlerimden düşeceğim
Kapı girişlerinde nöbette gözlerim
Hiç tanımadıklarıma soruyorum seni
Aramızda mevsimler var şimdi
Sonrası bir kimsesizliğin başlangıcı
yürüdüğümüz parklar yıkıldı,
Sesimi sensizliğin ayak izlerine hapsettim
haberin yok senin
ellerim sana dokunamamak tan
Parmaklara dargın
Artık kalbimde müebbet e hüküm yedi adın
Zaman sensizliğin son baharı
Sırtını umuda yaslamış zamanlara gidiyorum
Üzgün vakitlerin gölgesinde kayboldum
şehrin titreyen sokaklarını
Nefesimle ısıtmaya çalışıyorum şimdi
hüzün kokan istasyonlarda
Hasret yüklü trenlere uğurlayıp kendimi,
Ateşe verip gidiyorum senli düşlerimi
Kayıt Tarihi : 25.5.2014 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hasret yüklü trenlere uğurlayıp kendimi,
Ateşe verip gidiyorum senli düşlerimi
Muhteşem bir finalle taçlandırılmıştı şiir.
Bazen küllerinden yeniden doğar umutlar. Umutla başlar her şey yeniden.
Kutluyorum Sevgili Asi... Nicelerine....
Ama şiir öyle demiyor... 'Bitti!' diyor kısaca...
Kutlarım şiiri ve sizi Asi Bey...
TÜM YORUMLAR (7)