Yaşarken kendi aklımca: tek tük de olsa bir gün lazım olur diye, nice ümitle tazeleyerek senlediğim sıcak tutmaya özen gösterdiğim ve filizlenir çiçeklenir diye gönlümde beslediğim bir kenarda atılı BELKİlerim olmuştu hep..
Artık her biri ateşi küllenmiş, demin vakti geçmiş, bardaklarda soğuyup unutulmuş, çöpe dökülmeyi bekleyen ÇAYdanlık, dallarda açmadan kuruyup solmuş tomurcuklar misali, bakılı NEYSE lere ve ölüm s(k)üsenlerine
döndüler.
ÖZ ve CAN
Özcan KurtKayıt Tarihi : 22.11.2022 17:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Özlem
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!