Seninleyken Her Şey Daha Bir Güzel

Hayat anlamını kaybederdi sen yokken,
Kalbim, sokak lambalarına benzer,
Bazen yanar, bazen söner,
Çoğu zaman ışık vermezdi.
Sen yokken kar yüzüme soğuk değerdi.
Sıcak odaya girerken buğulanan gözlüğüm,
Senden önce hiç de neşe vermezdi.
Üst Cebeci'nin yokuşlarında karda kaymak
Sen yokken hiç çocukça gelmezdi.
Hacı Bayram'da bir namaz vakti,
Kulağıma ilişen su ve ney sesi,
Seninleyken ayrı bir güzeldi.
Kurtuba'da, kitabın sayfalarını çevirirken
Gözlerine değince gözlerim,
Başka gülerdi.
İçimizi titreten soğuk gecelerde,
Parkamın cebinde ısınan ellerin,
Yüreğimi sımsıcak ederdi.
Ankara'nın sert soğuğunda,
Elinin elime değişi kadar
Hiçbir şey ısıtamazdı beni.
Senin ellerin benim yüreğimdi ısınan.
Yüreğimdeki sevdanın sıcaklığını
Sen ellerinle hissederdin.
Hiç atmazdı sen yokken
Bir çocuğun kalbi gibi kalbim,
Bir tek senin gözlerine
Kaçak bakmazdı gözlerim.
Kimisi hayali bir sevgiliye yazarken şiirlerini,
Benim şiirlerime gerçeklik katan sendin.
Seninleyken, daha da etkileyiciydi sözlerim.
Daha havalı dururdu çehremde gülüşlerim.
Bu hayatta başıma gelmiş en güzel şeysin.
Dünyamdaki güzelliklere sebepsin.
Çocuklarımın gülüşüne yansıyan
Yuvamın sıcaklığına ateşsin.
Hepsi sensin, senin eserin.
~