Seninle son gülüşüm; Son gülüşüm

Yokluklar içindeyiz,
İmkansızlıklar içinde
Tükeniyoruz yavaş yavaş.
Mutluluğu paylaşacaktık,
Ağlıyoruz yavaş yavaş.

Kaldırdım bakışlarımı,
Bakarak ağlayan gözlerine
Sordum, “Hani hep gülecektik? ”
Acıları, dertleri, ayrılığı unuttu,
Yüzüme baktı; ”Gülüyorsun ya işte.”
Baktım aynaya,
bir acı gülüş dudaklarımda,

Kapının sesini duydum,
döndüm gitmişti
Bir buruk acı
hatıra kaldı dudaklarımda.
Onunla son gülüşüm
Ömrümde son gülüşümdü.

Ahmet Ünal ÇAM

http://huzur.sehri.com