Seninle gelen... Şiiri - Yasemin Tanık

Mevsimimin mecalsiz yaprakları bir bir düşerken,
Kış günlerimin diyetini ödedim bakışında...
Eridi, sahibi sandığım buzlar ve karlar...
Gözlerimin bakışı takıldı senin gülüşüne,
Hüzünler göc etti ruhum ruhuna dolanınca,
Ve ben gözyaşlarımı sildim kopan yapraklara..
Yorgun yılların hazan makamını, yüreğimle parçaladım.
Yangınlar cıksın, yaksın kara kışları
Rotam, boylu boyunca uzansın aydınlığa...
Yani güneşe...
Yani sana...
Yani baharın kanatlarına takılıp uçan bana...
Seninle gelen güneşi actım ruhuma...
Ben seninle gelen çiçekleri ektim koynuma...
Ve sen öyle bir geldin ki...
Bana geldin...
Sert rüzgarlar nafile artık sen geldin...