Seninle Cennete Bile Gelmem

Hâlâ anlamadın mı ey yar
Ey sevgili yar
Ey sevmekten bilmeyen yar
Öyle işleyip ettin ki günahlarını
En sevgili en aşık pozlarınla endamlanıp ufkumda
Başka gözlere bakıp başka elleri tutuşunu
Öyle derinden hissettirdin bana
Öyle yakıp yıktın ki viranelerimi
Acımdan ağlayamadım
Ne sevmekten vazgeçebildim seni yine de
Ne de o hain gözlerinin
Bana mahsus masumiyetini unutamadım
Eğmedim yine de başımı yalvarmadım
Yandı kavruldu göz damarlarım
Ağlamadım ağlamadım
Ölmekmiş sensizlik yavaş yavaş
Sensizliğin tanımına başka kelimeyi yakıştıramadım
Sen ki arterlerimden toprağa fışkıran hayat gibiydin
Hayal oldum ardından yaşadım ama canlanamadım

Sonra sessiz bir kabulleniş geldi
Ardından sensiz zamanı nasıl tüketirim muhasebeleri
Bir türlü hesapları tutturamadım
Koyup gitmek istedim bedenimi dünyada
Kılıfına uygun bir yol bulamadım
Ölmekmiş yokluğun yavaş yavaş
Yokluğunun tanımına başka kelimeyi yakıştıramadım
Sen ki arterlerimden toprağa fışkıran hayat gibiydin
Hayal oldum ardından yaşadım ama canlanamadım

Nedendir bilinmez aylar sayısınca sükutun ardından
Geride bir ben bıraktığını hatırladın
Sanki sen değilmişsin gibi bunca suçun zalimi
Yeniden bir gedik açmak için surlarımı yoklamaya başladın
Neden sanki neden
Tam da son nefeslerimi saymakta iken
Bu anlamsızca hatırlamakların
Benim gönlüm han değil ki
Gelip geçerken konaklayasın
Sana vaat edecek bir canım bile kalmadı ki
Benden kendine bir fayda umasın

Duymuyor musun “olmaz” dedim sana bu ısrar niye
“Kalbime ihanet edip senin üstüne seni sevemem
Aşkın cennet vaat etse bana seninle cennete bile gelmem
Hatta gökten vahiy indirsen –haşa- sana güvenmem
Bir daha çıkma yoluma cevabım mutlak hayır”
Diye nasıl söyledim sana bilmem

Ölmekmiş hayır deyişim yavaş yavaş
“Hayır”ın tanımına başka kelimeyi yakıştıramadım
Sen ki arterlerimden toprağa fışkıran hayat gibiydin
Hayal oldum ardından yaşadım ama canlanamadım