Seninle biz Şiiri - Latif Epözdemir 2

SENİNLE BİZ

Seninle biz
Bir fidan gibiyiz kökleri derinde yatan
Ve kenetlenmiş kolları ile geleceğe kaygılı bakan
Seninle biz güneş gibiydik
Mutat zamanlarda tutulurduk
Sonra sona ererdi tutukluluk halimiz
Işık salardık aydınlanırdı karanlıklar
Seninle biz
İsmin yalın haliydik
Mutluyduk yalnızken
Her ayrılıkta hüzün kokardı giysilerimiz
Ben sana doyamazdım
Sen buna inanmazdın
Oysa ki ben
Seninle bizi ayçiçeğine benzetirdim
Karanlıkta boynu bükük
Aydınlıkta başı dik,
Biz seninle aslında iyi anlaşırdık
Bazen
Sen
Sırnaşırdın,
Nazdır derdim
Hoş görür geçerdim
Bazen damarıma bastığın anlar da vardı
Kendimi zor tutardım
Kıyamazdım
Kaybetmek korkusu sarardı bedenimi
Sen
Belki de yerleşik alışkanlıklarından
Sıradan biri gibi görürdün kimi zaman
Bense seni
Hep sen gibi kabullendim
Duru ve mavi.
Kıskanmadım sanma
Kıskanırdım ama
Bilmeni istemezdim
Gurur işte,
Yatacak yeri yok hiç bir yerde.
Ben hayata karşı daha çok sorumluluk duyardım
Sen günü kurtarmaya bakardın
Yüzleşmek istemezdin belki hayatla
Yüzleşme zamanlarında
Ne kadar yaşarsam iyidir derdin
Sen de takma kafana.
Seninle bizden ne olurdu bilemezdim
Ama senden de vazgeçemezdim
Sahi seninle biz neydik.
Her zaman gözler üzerimizdeydi
Her zaman gözdeydik.