Seninle biz.. Şiiri - Affan Dede

'Seninle biz.. ' diye başladığında bir cümle, 'Biz' kısmı bam-başka hoşluk olur, güçlü hisseder insan kendini. Ne bir araba kazası, ne bir kurşunun aklının ortasına gelmesi öldürmez insanı. Boğazdan atlasan boğazın düğümlenir ama ölmezsin,

Yaşarsın!

'Seninle biz.. ' diye başladığında bir cümle, hiçbir traktörün tekeri patlamaz. Alnının terini toprağa rahat rahat gömersin, tekerlek izi anılarıyla. Bahar yağmurlarında göğerir, hiçbir don etkisinden korkmazsın, çünkü donmazsın... Yaz geldiğinde aslanlar gibi dik başınla verirsin meyveni. O vakit, sana atılan her taş, şükür secdesinde olur, nîmet olursun,

Yaşarsın!

'Seninle biz..' diye başladığında bir cümle, imparatoru ve sultanı saklı bir hükümranlık kurulur, tedirginliklerin bertaraf olduğu. Sadrazamsız-madrazamsız, paşasız, pîşekârsız. İki kişilik bir ülke. Asmaz-kesmezsin, mesela... Asıp- keseceğin kimsen de olmaz..
Şehirler kurarsın içinde parkları olan, çocuk bahçeleri olan. İçlerinde çocuk seslerinin yükseldiği, hiç bir çocuğun aç kalmadığı, özlem duymadığı bir ülke olursun, ilk çocuğu senin olan. “Seninle biz.. “ diye başladığında bir cümle.

Yaşarsın!

‘Seninle biz..’ diye başladığında bir cümle, kamyon şöförü yalnızlığından kurtulur, taksi şöförü yalnızlığına geçersin, çağ atlarsın. Yollar kısalır. Boğazı sıkılan köprülerden muntazam zamanlarda değil hoyrat zamanlarda geçersin.. Eve varıp sözlerini yaşamak daha kolay olur. Üç-dört günde bir değil, gün içinde, benzin pahalı değilse. Şehir aynı şehir, yâr aynı yâr. Zaman kısa diye,

Yaşarsın!

Ölmeden evvel..
Yağmurlar yağmurlarla çarpışır.. kar olur düşer toprağa.. İnsan üşür.. insan tedbirler alır ama üşüme bitmez.. hohlamak avuçları ısıtır sadece kendini kandırarak ısınmaktır bu yöntem..
bir saat dahasına yak... bir hayat pahasına...
Yaşarsın sım-sıcak…
Yaşarsın…

Evinle iş yerin arasında bir idam sehpası eksiktir. Her şeyi yaşarsın dünyaya dair.. Kısacası bir gün yeter aslında. Bir taksi sana çarpıp hem seni hem kendini öldürür. Hem senin hem kendinin çoluğunu çocuğunu öldürür. Reklamına bayıldığın tabela kafanı yarabilir. Taş düşebilir, ayı çıkabilir, ölsen daha iyidir, olabilir. Bir toplum zararlısının keyfi kurşunlarına gelebilirsin mesela.. Ama yine de derim ki, o kısacık zamanda da epey yaşarsın..
Yaşarsın ölümüne..
Yaşarsın..

Ve
Bir bayramın ilk gününde öksüz kalırsın, resimlerini sağda-solda paylaşmak yetmez çünkü sadece sen bilirsin anneni.Ve sen ağlarsın sadece tüm ruhunla. Bilinmez bile, anlamsız övgülere heba edilirken.. Ne bir Bedirhan Gökçe şiiri, ne de bir İbrahim Sadri haykırışı gibi olmaz gerçekte olan..

Bir anne ölür.. şairler de bilmez hayat da..

yaşarsın...