Seninle Biz… Şiiri - Adnan Durmaz

seninle biz
bulutların kamaşmasıydık masmavi sarhoş
dalgaların sarmaşması kayalıklarla
belki yaşam
kısrakların aygırlarla koklaşmasıdır
güneşin kağnısının sarp dağları yara yara aşması
pervasız yılkıların bozkırlarda koşması
biz yelenin yelebiyip savrulmasıydık
üryan ağustos gecelerinde
belki yaşam sine üzre ay yağması
denizlerin rahmine düşünce akşam
evrenin surlarının sarsılmasıdır
sevadadır sırılsıklam
menekşenin buvanakla koklaşması
tan esintisinin yaprakları okşaması…

bir dargın bir barışık geceyle gündüz
kim kaçar kim kovalar belirsiz
ama şafaklarda
ve akşam sularında öpüşürüz
kışla yaza benzer bizim öykümüz
pür çiçek incebahar bir yanımız
bir yanımız hüzünler delisi güz

bir aksan gözlerime
söz pınarları kurur-dil aciz
yürek boranlar içinde çaresiz
bir baksan
aşk yağarım sağanak sağanağa
dokunsan
kürtükler erir dağlarımda
deli seller akarım yarlarına

seninle biz susuz topraklar gibiyiz
seninle biz hoyrat dalgalar gibiyiz
ansızın durur saat-solar gülüş-çiçekler içimde kanar
ansının kurur sevinç
bakmışsın bir deli acının küpeştesiyiz

birbirimizden kavuşulmaz uzak
anladım bu zulum çağında en çok aşk yasak
yüreğim kendine saplanan bıçak
bir çılgın talazda ha bire kanayarak
esiverdi ömrümüz
ben sana yetim
sen bana öksüz

anladım seninle biz
bitmiş tüm sevdaların sahipsiz düşleriyiz
yakılmış ormanlar gibi-kesilmiş fidanlar gibi
akılalmaz bir boşluğun inlemesiyiz
anladım
birlikte yazdığımız bu hazin hikayenin
kahramanı biz değiliz
iki düşün söylediği bir ayrılık türküsüyüz

ama sen bensiz ben sensiz ne çok üşürüz
sen bana ben sana sırt dönüp gidemeyiz

Adnan Durmaz