Seninle Bir Gün Şiiri - Mesutcan Tilmen

Bir gün sana gelmek için çıksam evden
En güzel elbiselerimi giymiş olarak
Saçım sakalım dagalmış
Yollara atsam kendimi koşarak
İçimde tuhaf bir telaş
Elim, ayağım titrese
Henüz akşam olmadan
Güneş kucaklarken bütün kenti
Yavaş, yavaş
Ellerimde en sevdiğin çiçeklerle
Kapına dayansam
Gülerek açsan kapıyı, sen
Ardından, Sımsıcak bir hoş geldin desen
Benim utangaç bir çocuk gibi kızarsa yüzüm
Hemen çıkalım diyemesem
Sende o,siyah şalını atsan narin omuzlarına
Önümüzde bir fayton dursa
Simsiyah iki at
Rüzgârlarda dalga dalga savrulsa yeleleri
Senin saçlarına inat
Faytoncu kırbaç seslerinden uzak
İçimdeki coşkuları dile getirse
Bir şampanya açsam ardından
Gözlerinin şerefine
Kadeh tokuşturarak düğümlensek
İçsek içsek içsek…

Şehrin en lüks restoranına gitmeliyiz
Tertemiz örtüler yüzünden utangaç
Kapatmalıyım o, gece bütün şehri…
Bir tek sana hizmet etmeli garsonlar
Bir tek senin ayak seslerin çıkmalı yollarda
Trafik ışıkları senin için yanıp sönmeli
Bütün tezgâhtarlar senin ardından koşturmalı
Kuaförler bir tek senin saçını okşamalı
Çocuklar gülücükler içinde
Sevinçten ellerimize ayaklarımıza dolanmalı
En sevdiğin şarkıları söylemeli o akşam çalgıcılar…
Masamızda loş bir ışık kırmızıya kaçan
Sabaha kadar içmeliyiz, dans etmeliyiz…
Sonra kalkıp gitmeliyiz
Bütün caddelerde dolaşmalıyız el ele
Kaldırımlara senin ayak izlerin değmeli
Kucaklamalı seni gece büyük bir arzuyla
Öldüresiye kıskanmalıyım seni geceden
Sen farkında olmadan
Ve bütün ışıklarını söndürmelisin şehrin,
Ellerinle tek tek...
Kentin bütün karanlığını
Senin o saf güzelliğin aydınlatmalı
Güneş gibi parlayan göz bebeklerin petek petek

O, gece bütün hırsızlar
Bütün katiller tövbeye gelmeli
Ve polisler gece bekçileri tatil etmeli
Ateş kesmeli orta doğuda İsrail, Filistin…
Yanı başımızda Çeçenistan, Rusya…
Irakta Amerika…
Ağlamamalı analar…
Ölmemeli çocuklar…bu gece
Kol kola sallanarak ellerimizde kadehler
Sahile inmeliyiz seninle
Balıkçılar usulca ağlarını toplamalı
Bir yandan deniz kokusu
Biryanda sen
Parıldayan bir yakamoz gibi
Kum tanelerine düşmelisin desen, desen
Bense, denizlere
Her dalgada sana koşan
Rüzgarlarla savrulan bir yosun gibi
Gözlerinde kaybolmalıyım
Geceler boyunca
Korkusuzca
Nefesinde ısınmalı nefesim
Ve sesinle ürpermeliyim
Alçak tonlu titreyen
Gecede yankılanan sesinden
O, günahsız bakışlarında
Tanrıya mı inanmalıyım
Yoksa sana mı?
Günahlara düşmeliyiz
Ama sevişmemeliyiz

Sonra, göz kapaklarımız ağırlaşmalı
Konuşmalarımız yavaşlamalı
Hafif bir baş dönmesi
Omuzlarıma düşmeli saçların
Kör etmeli gözlerimi
Parıldayan dişlerin
Fenerin ışıklarına dalmalıyız
Giden vapurun bıraktığı köpüğe
Ve uyuyan martılara ağlamalıyız birlikte
Çırpınan balıklara
Hayır, hayır
Sen ağlamamalısın
Ben ağlamalıyım
Sen hep gülmelisin
Senin için ağlanmaz mı?
Sen delisin

Artık kalkmalıyız usulca
Evine bırakmalıyım seni
Sabahınca
Pencereye çıkmalı insanlar
Seni görmek için
Gecenin bir yarısı
Saçına gül yaprakları dökmeli
Balkonlardan çocuklar...
Tarihinde böyle bir güzellik görmemiş
O, saate kadar insanlar
Yıldızlar, gece, karanlık kaldırımlar…
Utanmalı bu koca şehir
Bunca kalabalığından
Senin çıldırtan güzelliğin, Saflığın karşısında
Ellerim ellerinden kopmalı
Tam, bahçe kapısında
Gecenin yerini sabaha bıraktığı saatlerde
Ve ben ellerim ceplerimde
Aklım sende
Dönüp defalarca
Arkama bakarak
Sabaha doğru
Zamanın içinde kayıp gitmeliyim
Beni bekleyen soğuk odalara
Duvarlara doğru…
Gözlerimde O, son bakışlarının resmi
Yataklara uzanmalıyım
Tavana dikmeliyim gözlerimi, saatlerce
Bütün bir geceyi düşünmeliyim
Ellerini, saçlarını, yüzünü, gözlerini…
O öpülesi dudaklarını…
Ölüm için bir neden aramak aptallık
Seni düşününce
Kesmeliyim, iki el bileklerimi derince
Bütün yatak
Bütün oda
Kanla dolup taşmalı bir ırmak gibi…
Bütün caddelere ismini yazmalı
Son damlasına kadar
Cesedim kokmalı günlerce
Kanım kurumalı
Senin için öldüğümü bilmeli herkes ama,
Senin haberin olmamalı.

01.07.2011
05:45