Seninle ben gibi... Şiiri - Rafet Türk

Yalnızdım,
Ve sen Çoktan GİTMİŞTİN...
Bilinmezliklere, mesafesini tahmin bile edemeyeceğim kadar uzaklara...
Çok ta zaman da geçmedi aradan,
tazeydi terkedilişim, buram buram hala biz kokuyordu üstelik...
Benden sonra kaç kişiyi öptün,
ne kadar saç okşadın,
onuda bilmiyorum...
Neden açmadın telefonlarımı,
bana neden yazmadın ki,
diye de sormuyorum...
Önemli bir ayrıntı aslında ama boşverdim...
Bükülen bir metalin soğuğusun,
gereksiz bir zamanda,
gerilen bir lastiğin kopma noktası gibisin,
ha koptu, ha kopacak...
Artık anla.!
Seni sevmekten vazgeçmedim,
bunu bil,
Senden Vazgeçtim.!
Dokunduğun yer yanar belki,
ama sen en iyisimi Defol Git.!
Mühim değil,
alışırım günaydın yerine küfürle başlamaya yeni güne.
Bende sadece bir adın kaldı,
o da,
biraz içince, biraz da kalınca sessizce,
Geçiyor...
Bana bunları yazdıran, senin kapını çalıyor belki,
açsan kaybolacaksın açmazsan merak ediyorsun...
İşte böyle seninle aramızdaki böyle bir şey...
Ne var gibi ne de yok gibi...
Seninle ben gibi...