Belki de bekledik, ya da beklemedik.
Nasıl olduysa sancı yeryüzünde geçiyor.
Sana dönerken hep bir soru vardı kafamda.
Acaba yeniden sever miydik, bu aşkı.
Yeniden buluşur muyduk, göklerde.
Bir hayal kapısı, bir şehir ötesinde hıçkıran.
Ruh deliydi çünkü.
Çünkü sevmenin gözü karaydı.
Çünkü içimizdeki inancın ruhu tamdı.
Değişikti, seninle her anım ilginçti.
Bendeki ben olmayanları da bana veren.
Bende eksik olan benleri bana gösteren.
İkiliydik, ama hiç ikili oynamadık.
Birbirimizde rol yerine gerçektik.
Ötedeydi, ötedeydik her zaman.
Bizi geçen yoktu ki.:.
Bizi anlayan sadece Yaradan’dı.
Ekmek ve gül aynı yürekte buluşuyordu.
Var etme içimizdeki aşktaydı.
İşte yine yürüyorduk, yine gülüyorduk.
Omuzlarımızda dinmeyen gözyaşıydı.
Başkaydı şehirler, efsaneler bir başkaydı.
Birbirimize bakarken nefes nefese.
Al sen de bendekini.
Al sen de beni bende.
Bakarsın bir yaşam, bir aşk olur.
Bakarsın yüreğimiz yeni duygulardan oluşur.
Bir çağ daha atlarız hislerimizle.
Bakarsın,
Yeniden severiz nefesimlzle.
Kayıt Tarihi : 5.5.2016 01:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!