Seninle Şiiri - Damla Çelik

Her gece odamın ıssız bir köşesinde,
Karanlığında arayıp durduğum sen,
Bahçeme bahar oluşundan bilirim seni,
Bir de o hüzünlü bakışından.

İçinden bir türlü uğurlayamadığın,
Elveda diyemediğin bana dön bak,
Sonbaharda yere düşen bir yaprak gibi sessiz,
Sanki kaybolmuş bir çocuk gibi ağlamaklı.

Bir yazı daha kışa çevirdik,
Bir baharı daha tükettik bak seninle,
Artık yapraklar düşmüyor yerlere,
Ağlamayı bıraktı gülüyor çocuk.