Kalabalık içinde, kaldın yalnız başına
Dertten ağlarken kimse bakmadı göz yaşına
Kalplerinde kalmadı, vicdan zerresi, ârlık
El uzatmayınca kul rûhuna verdi darlık
Haller kabalaşınca, yitirildi kibarlık
Duymadı çığlığını insan denilen varlık
Saygı müzeye kalktı, gitmese de hoşuna
Kalbin kaldıramadı, dedi yaşam boşuna
Bencillik hastalığı, çaresizce yayıldı
Biz'cil olduğun için, ismin saftan sayıldı
Kapılar kapandıysa, yasını tutma, bırak
Son kapın açılacak, rahmetin kapısı Hâk
Alemdeki deliller, ayân beyân işaret
Tövbeyle göz yaşınla Rabbine secdeni et
Hamdle, Hûdâ aşkıyla semaya kaldır eli
Ârştan geriye dönmez münâcâtının seli
Tek başına değilsin, beyhûde arama yâr
Sığın yüce Allah'a, senin de cânânın var
Halil Ömer KESKİN 16.01.2019
Halil Ömer KeskinKayıt Tarihi : 16.1.2019 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!