Senin Uğruna Ben Şiiri - Hamit Atay

Senin Uğruna
ben bir ömrü bıraktım geride...

Senin uğruna
Geceleri gündüz ettim,
Bir sözün için
Bin sessizliğe katlandım.
Bir tebessümün uğruna
Ağlamayı unuttum,
Ve belki de en çok
Kendimi unuttum…

Ben senin uğruna
Kırıldım ama kırmadım,
Gittin ama bekledim…
Yoruldum ama söylemedim.
Çünkü senin bir “merhaban”
Bana bütün acıları susturuyordu.

Senin uğruna
Yalnızlığıma arkadaş ettim seni.
Kalabalıkların içinde
Bir tek sen eksiktin,
Ama yokluğunu
Kimse dolduramadı.
Bir sen yetiyordun bana,
Oysa ben sana bile fazla gelmişim meğer…

Ben,
Senin uğruna
Gururumu cebime koydum,
Bir adım gel diye
Kendimden koştum.
Senin sevdanı omzuma aldım
Ama sen,
Bir kere bile dönüp bakmadın ardına…

Senin uğruna
Çok şey bildim,
Ama “yokluğun” kadar
Hiçbir şeyi öğrenmedim.
Bir seni sevmenin
Bedeli oldum…
Kimse bilmedi
Ne kadar sustum.

Adını taşıyan her şarkıyı ezberledim,
Her gece yıldızlara seni anlattım.
Bir bakışına dünyayı verirdim,
Ama sen gözlerini benden kaçırdın.
Bir ömrü seninle geçirmek isterken
Sen, bir vedayı cümle gibi kurdun…

Senin uğruna
Bazen öyle çok sustum ki,
Kelimeler beni terk etti.
Sadece iç çekişlerim konuşur oldu.
Kalem bile senden bahsederken
Titredi elimde,
Çünkü aşkın da
Acının da adı sendin bende.

Ben senin uğruna
Ne rüyalar gördüm,
Ne sabahlar ettim.
Bir umuttu gözlerinde büyüyen,
Bir hayaldi ellerine sığmayan.
Ama sen…
Bir gerçek kadar acıydın sonunda.

Yine de,
Senin uğruna
Kızamadım kendime.
Sevdim çünkü.
Eksik, yaralı, karşılıksız bile olsa…
Sevmek güzeldi seninle.
Hatta
Ağlamak bile güzeldi adını içimden söylerken.

Belki senin uğruna
Bir ömür boyu bekleyeceğim…
Belki bu şiiri de okumayacaksın hiç.
Ama bil ki;
Ben senin uğruna
İçime gömdüm kendimi.
Ve hâlâ seninim…
Haberin bile olmasa da.

Şiir Hamit atay