Gözlerinden öptüm bu gece karanlığın,
Sevdasıyla yandı yüreğim aydınlığın.
Gözlerin kadar karanlık delhizler,
Yüreğin kadar aydınlık gündüzler...
Ne şairliğim söz dinledi, ne de yüreğim,
Ben taştan da sert çelimsiz bir direğim,
Sen ise yıldız kadar parlaksın,
Su kadar soğuk ve berraksın...
Kollarına yattım yalnızlığın,
Esiri oldum bahtsızlığın,
Sen kadar korkunç uçurumlar,
Ben kadar korkak dağlar var...
Kayıt Tarihi : 4.6.2018 06:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!