Ayrılık dedinden zaten yanmışım,
Öyle mahzun bakma gözünü süzüp.
Geçermi günler hiç, hep bu elemle;
Ben seni ağlatıp, sen beni üzüp.
Ben senden uzakta, sensiz olamam;
Duyup ağladığını, hüznünü sezip.
Bu kadar sevmişken ben seni canım,
Gülemem gurbette ben sensiz gezip.
Senden ayrılacak gücüm var gibi,
Dedin ki beni de al, ya bensiz gitme.
Gidişin dönüşü mutluluk için,
Sabrınla destek ol, beni kahretme.
Dönüş günü yakın yolumu bekle,
Kanatsız uçarım, sıla yolunda.
Bitecek hasretlik, son bulup özlem;
Sarılıp boynuna senin kolunda.
05 Eylül 2001
Vahit AydemirKayıt Tarihi : 15.5.2010 19:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vahit Aydemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/15/senin-kolunda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!