Senin Kahramanın Şiiri - Hüseyin Gökduman

Bu gece bir başka üşüyorum anne,
Bir başka titriyor bedenim,
Havada şehadetin kokusu var,
Bense içime içime çekiyorum.

Sarmış dört yanımı da hain köpekler,
Sırtıma uzanan eller görüyorum,
Karanlığa karışıyor son heceler,
Bu gece bir başka gidiyorum.

Ey ışığıyla gönlümü aydınlatan,
Merhem olup yaralarımı saran annem!
Hatırlar mısın çocukluğumun uykusuz geçen gecelerini?
Korkumdan gelip sana sığındığım
Ve sana sımsıkı sarıldığım geceler...
Hani derdin ya o vakit:
Korkma Ömer'im, ben yanındayım, diye.
Ben artık korkmuyorum da,
Sen yanımda yoksun anne...

Nerede o sarılmaya doyamadığım sıcacık bedenin?
Nerede başımı yasladığım da huzur bulduğum omzun,
Ellerin ve bal damlayan dillerin?
Oysa bu gece yalnızlığa sarılmışım,
Yalnız ve masum bir çocuk gibi koşuyorum işte,
Koşuyorum en sevgiliye,
Onun cennetine ve Muhammed'in sesine doğru koşuyorum.
Kara gözlerimi sonsuzluğa diktiğim vakit,
Şehitler sofrasında beni bekleyen nurları görüyorum;
Ali ve Hamza Efendimiz'i.
Biz de seni bekliyorduk ey Ömer!
Buyurmaz mısın, diyorlar tebessüm ederek.
Sen söyle annem, bu kutlu daveti kabul etmemek olur mu?
Vuslat yoluna düşenler için geri dönmek olur mu anne?
Ne olursun ağlamayı bırak artık, sil gözyaşlarını, etme keder,
Şehitlik yazılmışsa alnıma, söylesene, vermesin mi kader?

Şunu bil ki toprağa karışacak olan benim bedenimdir,
Bu yüce vatan değil.
Ve şunu da unutma ki anne,
Toprak altında yatan şehitler,
O toprak üstünde yaşayanların kahramanıdır.
Bak, ben de bir kahraman oldum,
Senin kahramanın, milletinin kahramanı.