Seni,senli saatleri yaşamak ömür gibi,
Kana kana su içmek,
Sanki yeniden doğmak misali..
Ama..
Akşam olup da İstanbul'a emanet ettiğimde seni,
Beyoğlu'nda ki kırmızı tramvaya,
İstanbul'un incisi Boğaziçi'ne,
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta