Ayrılığın ilk günleri…
Şüpheyle bakıyordum kendime
Her şeyin senle yüklü olduğu
Herkeste sen olan bir rüya
Karşı kaldırımdan gelen gözler
Tanışmışlığın ispatıydı sanki
Hafiften bir gülüş yoklarken içimi…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




kopamamanın anlatımını iyi yakalamışsınız.
tebrikler
k u t l a r ı m
ilginç bir durun değil mi? bile bile anlam ermeye çalı$ırız ya da sorgulamadan kabul ederiz kimi zaman..
a$amalar sıralanmı$..
bir ayrılığın ardından gelen çoğulluk.. içini acıtan, çoğaltıkça kaybettiğini bilmek ve sanki üstünü temizledikçe çamur sıçradığını her defa hissetme duygusu, kimbilir.. sonra kabullenme.. alı$tıkça tepkinin tepkisizliği.. aynı olan tek $eyse ba$kalıktan geliyor..
yüreğine sağlık,,,kutlarımmmm
Sevgi yücedir unutulsa böylesi güzel şiirler yazılmazdı...Tebrikler
SAYGILARIMLA
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta