Senin Dünyanda Yokum Şiiri - Şehmus Kartal

Senin dünyanda yerim kalmadı biliyorum,
Yüklendim hüzünleri ayrılıp gidiyorum.
Kestin benden selamı şimdi nerdesin bilmem,
Çok geç anladım seni bir daha sana dönmem.

Bu dünyada kalsam da çaresiz bir başıma,
Yemin ettim bir kere seni almam yanıma.
Ne ben seni bir daha nede sen gör diyorum,
Yüreğimden atarak kestim de gidiyorum.

Hatıra oldu şimdi yüzüme gülüşlerin,
Düş oldu kaldı bende firari bakışların.
Sarsıldı duygularım inadına ezilmem,
İzi kaldı gönlümde hatıranı gizlemem.

Gidiyorum ahını çekmeyeceğim artık,
Sıra dağlara misal uzak düştük biz artık.
Çek benden gözlerini sende aklım kalmasın,
Uykularımda bile rüyama gelmeyesin.

Umudumu sakladım bir başka baharlara,
Yüreğimi kapattım her türlü sevdalara.
Hayal bile etmeden seni anmam bir daha,
İnadına hazırım sensizliğe bir daha.

Vurulmuş yüreğimden yaralı sanma beni,
Meczup bir halde gibi divane sanma beni.
Belki biraz yıprandım bu ayrılıktan sonra,
Kurtuluş böyle olur çöküntülerden sonra.

Sanma ki umutlarım toplanır döner geri,
Pişmanlık asla olmaz bu ayrılıktan gayri.
Çünkü acı çekmeye beni sen alıştırdın,
Geçen güzel günlere beni sen düşman ettin.

Biçarelik çoğu kez böyle çıktı karşıma,
Olsun dedikçe gönlüm sabrederek yarına.
Neler olur yarına onu da ben bilemem,
Zaman en iyi ilaç tahmininde bulamam.

Acı çekmem ben artık giden benden utansın,
Bu dünya böyle gelmiş böyle gidecek görsün.
Gidenler geri gelmez buna bende inandım,
Geride yaşananlar boşmuş yeni anladım.