Senin duanla mı yaşıyorum ki...(Ben Seni ...

Yedi kandilli süreyya nurunu saçarken;
Ay terk-i gece eylemiş gökkubeden.
Ve lambaları altında yürür bir yalnız kurt sokakların.
Küllenmiş yüreğinde bu gecede duhan, bu gecede yangın.
Hayalin vurdukça gözlerinin kıyılarına;
Yaşlar nehir olur akar,
Alıp sapladıkça yüreğime hançeri sen yar!
Bu gecede hileli,
Bu gecede zemheri.
Bir şiir mahsumiyetiyle ve bir şehrin sessizliğinde sevmişti.
Bu muydu karşılığı hayalinle yaşamakmıydı?
Karanlıkta, yürekte yangınla ve sensizliğin yarasıyla
Yol almakmıydı bir hüzünlü şiirle dudaklarında?
Kurt yalnızlığımı düşmeliydi yazısına!
Sevmek;
Sevmek hasretlik miydi,uykuya düşman ölüme dost olmak mıydı?
Hayata isyan rezilce perperişan yaşamak mıydı?
Namluda bir hayat mı yoksa yalan mıydı yalan mı? ...
Ve yar, araya gireli çok olmuşken ırakların ve de yolların.
Ben her geceyi seherde yakarken,
Beni yar unutmuştur derken.
Duydum ki lanetler beddualar okurmuşsun geriden.
Buydu demek bedeli bir şiir kadar temiz bir zindan
şehir kadar sessiz sevgimin...
Buysa söyleyim;
Senin duanlamı yaşadım ki;
Bedduanla öleyim yar!
Ben seni değil sana olan sevgimi sevdim yar...