Senin bulutların Şiiri - Kübra Yıldırım

Seni bana getiren bulutlar
Sonradan beni sattılar.
Onlarla gelmiştin yağmur misali
Yağdın yağdın...
Her damlası delip geçti vücudumu
Bırakılan her ıslaklık
Beni daha da aşık etti
Ve her şimşek kalbimi daha bir yardı
Yardı ve öylece bıraktı...

Bu ıslaklığın getirdiği ve her an bitecekmiş gibi duran
Huzurum,
Yıldırımlarla depremlerin en büyüğünü yaşayan
Kalbim,
Islandıkça daha da ağırlaşan giysilerin altındaki
Vücudum,
Ve yağmura eşlik eden
Gözlerim,
Şimdi oyuncakları ellerinden alınmış çocuklar gibi
Mutsuz,
İsyankar,
Ama
Umutlular...
Çünkü o oyuncaklar dönüp dolaşıp
Gene onların ellerine konacak! ..
Ben o konuşu hep bekleyeceğim...

Mutlu çocuklarımı geri istiyorum...

Yağmurlarla gelen sen
Buraları çöle döndürüp gitmek hakkın mıydı,
Çölde susuz bırakmak? ..

Söyleyin o bulutlara
Getirmesin her yağmuru
Her doluyu
Her karı

Canımı acıtmasınlar
Canımı almasınlar
Canıma can katarak,
ağırlaştırmasınlar...