Senin bencilliğin de kaybolamam

Kızgın çöllerin sıcagında susuz da bıraksalar.
Volkan gibi kaynayan lavlara da atsalar yinede senin verdigin acı kadar yakamaz yüreğimi.
Şu gözlerime mil çekseler yinede senin suretin kazılı gözlerimde.
Düşün ki milyonlarca insan içinde göremesem de seni o kokundan tanırım.
Böyle bir sevgiydi bende ki sonu gelmeyecek bir sevgi.
Ama herşey gibi bunuda israf ettin.
Sözlerin sevmekten, güvenmekten bahsetse de istediklerinle, hissettiklerin hiç bir zaman aynı olmadı.
Sen ne istediysen verdim hep daha fazlasını.
Oysa sana verdiğim sevgiyi taşa göstersem çiçek açardı.
Senin ağzından tek bir güzel bile çıkmadı.
Duvarlara anlatsam dile gelir belki de halime ağlardı.
Sen bir tebessümü bile esirgedin.
Böyle olmasaydın herşey daha farklı olabilirdi.
Sen artık bende ki sevgiyi de bitirdin.
İkimizi yaşatmaya yetmiyor bu sevgi.
Benide sen gibi olmaya mecbur bırakıyorsun.
Ve ben bencillik içinde, senin gölgende kaybolmak istemiyorum.
Güzellik olmayan, içinde sevgiye yer vermeyen bir kalpte çürüyüp gidemem.
Ben seninle kaybolamam.
Senin karanlık dünyana ışık saçamam.
Seni çok sevsem de sevgisiz bir kalpte hapis kalamam.